Bir Heves Hikayesi

Evde dolanıp duruyorum. Birşey yapacam ama ne? Delirecem arkadaş. Halıya bakıyorum, lan şunu kessem kıza elbise mi yapsam. Vazolara bakıyorum, ben bunları kırayım parça parça geri yapıştırayım diyorum. Akrilik boya var, onlarla taşı duvarı boyayayım diyorum. Mumları eriteyim, karıştırayım, yeniden mum mu yapayım. Çorapları doldurup oyuncak bebek mi yapayım. Annemden dantelleri isteyip sağa sola mı yapıştırsam. Kolları sıvayıp hamur işine girsem, biblo neyim mi yapsam ay bayılazaamm..

Dün kankayı çekiştire çekiştire d&r'a götürdüm. Ne alacağımı da bilmiyorum. Süslü püslü bişeyler bakıyorum. Kağıt, bant, zarf, kalem ne bulursam aldım. Geldim eve kendime bir hobi kutusu yaptım. Koydum içine bunları. Boş kaldı tabi kutu. Gittim evde çul, çaput ne varsa doldurdum içine. Ayakkabı bağcığı, eski düğün davetiyeleri, naylon torba, üç beş parça ip.

Hah dedim taam oldu. Böyle sanki kırk yıllık dikiş diken, efenime söyleyim yaratıcı, üretken bir şahsiyetin şeysi gibi oldu. Hatta fotoğrafını çekeyim instagrama koyayım dedim. Karı iyice manyadı derler diye vazgeçtim. Hem altına ne yazacaktım fotonun? "Ayh şekerim bu gün de bitti, kutumu derledim topladım" yazsam biliyorum saçma olacak.

Bak bundan yıllar evvel bizim bir kırmızı düdüklü tenceremiz vardı. Onun lastiği mi ne bozulmuş, babam düzeltmeye çalışıyordu. Sonra tabi yapamadı. Anneme "al bunu saksı yap" dedi. Yani aslında yaratıcı da bir aileyiz. Yetenek var, istek var ama ne yapacam? Hepsinde gözüm var hangi birine yetişecem. Bıktım mal mal bakmaktan fotolara. Neyim eksik olm benim. Ortaokulda ev ekonomisi dersi gördük. Diplomalı ekonomistiz. Paranın alayı bende ama yok bundan sonra kendim diker kendim giyerim arkadaş. Zaten işten ayrıldık, aile bütçesine her ay kazandırdığım üç zilyon dolar da yok artık. Yani seve seve dikecez, sökecez, yapıştıracaz.

Bu gün de bebenin heyheyleri tepesinde. Terk edilme korkusu mu ne yaşıyormuş. Te allam yaa. Korkuya gel. 7buçuk aydır dötdöte yaşıyoruz, ne ara terk edildin de o korkuyu yaşıyorsun acaba? Sanki mazisi var bebenin. Yakamı tutuyor bırakmıyor arkadaş. Yahu dikiş dikecem, ne olduğunu bilmediğim bir şeyler yapacam düş yakamdan, ayrıl peşimden bebe diyorum yok. Ümmeeaaa diye yırtınıyor. E iyi o zaman dedim ağzına yüzüne bant yapıştırdım. Eh biraz hevesimi de almış oldum.

Senin anlayacağın evde bir kutu dolusu ıvır zıvır, yapışık bir bebe ve yarım kalmış hevesimle mal gibi kaldım. Bak gözüm perdelere ilişti şimdi. Ne yapsam şöyle zigzag kessem mi ki boydan. Yastık kılıflarını çamaşır suyuna bassam. Şu renkli bantlarla televizyonun çevresini mi dolansam. Dur bakalım başıma bir iş açacam ama hayırlısı.

Valla bi başlasam alayınızı siler süpürürüm iddia ediyorum. Hepiniz kapatırsınız blogları, ağlarsınız yeminle. Dua edin şu el kadar çakiye. Dantelinden girer, amigurumi mi aguramimi mi agurikiku mu ne şu bebek yapma şeysi abuk sabukta bir adı var, ordan çıkarım valla. Diy'cının dibi olurum olm korkun benden. Almıyım elime hamuru, boyayı, ipi, mipi. Tepemin tası attı lan birşey yapamamaktan.

Huuiieeyytttt!...


mobil hareketler

Location:Ev