Hadi Parka Gidelim

Düzeni severim ama temizliğe karışmam. Ta ki evde çıplak ayak dolaşan kızın ayağındaki pisliği görene dek. Salon için iki, mutfak için üç, koridor, odalar derkene on kova su ile parlattım yerleri. Sonra kızı uyut, duşa gir, yemek yap, kız uyanınca yedir, sil, topla, giydir derken adam aradı "ne yaptın?"

Ne yaptım. Hadi anlat. Anlatsam dinleyecek mi acaba. Dinlese anlayacak mı. Anlasa benim için üzülecek mi. Ne yapalım kızla evde, işte. Tam da onun düşündüğü gibi evde boş boş oturuyoruz.

On dakikaya geliyorum hazırlanın aşağı inin dedi. On dakika?! Bana en az kırkbeş dakika lazım. Uygun bir dille on dakikanın yetmeyeceğini anlattım. Yıllanmış, üzerine bir de çocuk yapmış ilişkilere uygun bir dille. Sert bir dille.

Altı üstü parka gideceğiz. Şurası kalabalık olur, burası pis, orası uzak diye akşam altı trafiğinde gittiğine gideceğine bin pişman vardık bi yere. Aldı çocuğu salıncağa koydu, hızlı hızlı sallamaya başladı. Trafiğin hırsını çıkartıyor aklınca. Elinde de telefon ne kadar arkadaşı varsa aradı. "N'aber abi, ben de çocuğu parka getirdim"

Sırf şu cümleyi sarf etmek için geldik zaten. Bütün arkadaşlarına tek tek ne kadar ilgili bi baba olduğunu anlattıktan sonra hadi gidiyoruz!" Ya yeni geldik. Tamam işte salladık ya. Babalığı mesai zannediyor. Kızı aldı on sefer salladı, daha ne yapsın?! Biz daha ne istiyoruz bu adamdan. Yarım saat parkta bebeyle oyunlar oynayıp ordan da yemeğe mi götürsün. Yemekten sonra evde yıkamaya mı yardım etsin. Bu akşam ben uyuturum, sen dizini izle mi desin artık yuh yani. Sanki o doğurdu!

Hadi hadi iki gün sonra yine geliriz diye yarım saat sonra tıkıldık eve. Gezip dolaştık mı yoksa dayak mı yedik anlamadım.

Diğer gün akıllandım. Madem bu bizi hepi topu yarım saat gezdirecek yanıma mamaydı, bezdi, yedek kıyafetti almam, üstünü giydirip bir su alır çıkarım dedim. Çıktık, yol tıkandı, on dakikalık yere bir saatte gittik. Vardık tam gezeceğiz kız altını doldurdu. Biraz dursun sorun olmaz derken yerdeki pis suya düştü. Geziyoruz tozuyoruz hala eve gidelim diyen yok.

Daha dün oturmamızla kalkmamız bir olmuştu. Demez mi hadi yemek yiyelim. Mama önlüğü yok, kaşık yok, o yok, bu yok, yarım saattir alt bezi dolu. Önceki gün olsa herşey yanımdaydı. Eve gidelim desem dün kalalım diyordun bugün gidelim diyorsun diye hır çıkaracak. Sinirlerim bozuldu, gülerek tamam ya yemekte yiyelim dedim. Bu sefer koskoca avm'de yiyecek birşey bulamayıp döndük.

Hayat zor. Her hafta hamam, masaj, cilt bakımı sonrası alışveriş zamanları tarih oldu. Çocuğun peşinde hizmetçi olduk. Bu kadar söylenip bir o kadar da keyfim yerindeyse yapacak bişey yok.

Efenim sağlık olsun da gerisi hikaye.

Evet canım hepsi hikaye.

Yazan ve yöneten zoiplanet..

Saygılar sunar..

mobil hareketler

Location:Ev