Anne Ben Ateyiz Oldum!

Bir haftadır izmirdeyim. Annem, ben ve kız. Araba olmayınca evden dışarı çıkamadık. Köy yeri malum. Gerçi pek çıkılacak gibi değil. Sıcaktan panjurları bile kapatıp oturuyoruz. Kız için leğene su koyduk salonun ortasına. Kendini deniz kenarında sanıyor yavrum. Güneş ve kum yok ama su var. Eldeki imkanlar bu.

Evde bu kadar kapalı kalınca beyinde tahribatlar oldu. Annem etrafta çocuğu kıyaslayabileceği kimse bulamayınca benim çocukluğuma sardı. Bu çok akıllı sen böyle değildin, torunum cin gibi sen hep uyurdun, sen kiloluydun bak torunum ince uzun.

Kardeş şart diyolar ya bazen hak veriyorum. On sene önce doğursaydım kardeşine bakar ol ben de çay içeyim diyebilme lüksüne sahip olurdum. Yoksa şimdi yapayım diye bi isteğim, takatim kalmadı. Annemin yanında bile evdeki halimden farkım yok. Yıkama, yedirme, uyutma, toplama derken annemin moldovyalı bakıcısı gibiyim. Arada alıp seviyor sağ olsun. Hadi hakkını yemiyim sabah uyanınca eline tutuşturup iki saat fazladan uyuyorum.

Bebenin öğle uykusu iki saat. Benim için en değerli iki saat. Tam ayağımı uzatacam annem 'hadi bi türk kahvesi yap içelim' diyor. Tamam diyorum sohbet koyu. Az şekerli kahveleri yapıp oturuyorum karşısına.  Bir süre uzaklara daldıktan sonra yavaştan başlıyor 'çocuk büyütmek kolay mı bak ben neler çektim' diye.

O uzaklara bakarak anlatmaya devam ederken ben içimden ona 'anne biliyor musun ben ateyiz oldum' diyorum. O ne kızım diyor. Ya işte allah yok, dinler yalan falan. Kızım yapma etme diye dövünmeye başlıyor. Ya anne saygı duy benim görüşüme lütfen diye ikna etmeye çalışıyorum. Yok dövünmeye devam edip babamı arıyor. Babama kız ateyiz olmuş bey diye ağlamaya başlıyor. Ateyiz mi? O neymiş hanım diyor babam. Allah yok diyo, din yok diyo, niçe diyo, birileri bunu kandırmış koşun diye kapatıyor telefonu. Babam bu durumu ailemize yakıştıramayıp on üç yaşındaki kardeşimin eline silah verip git o kafir ablanı vur diyo.

Sonrası malum. Kahveler bitiyor ve annem 'ya kızım işte böyle, çocuk büyütmek hiç kolay değil' diyor. Zaten on üç yaşında bir kardeşim de yok. Keşke olsa. Haklısın anne diyorum, zor.

Zor.

mobil hareketler

Location:Özbek