İzmir Rapor 1

Geleli bir hafta oldu. Bebe bahçe görsün, gezsin diye düştük yollara. Neyse 40'ında da İzmir yolundaydı alışık. 3 aylıkken uçakla geldik. Ama ne trajedi. Ne yapacam ben el kadar bebeyle uçakta diye epey dövünmüştüm. Neyse ki halden anlayan insanlarla kuş gibi uçup geldik.

Bir süre sonra rahatlama geliyor insana. Ağlasa da duymuyorum. Hamfendi çocoonuzu susturur musunuz rahatsız oluyorum diyen olsa 'aa ağlıyor mu allah allah ben duymuyorum' diyebilirim. Yine de söyleyeyim, kulağında bulunsun; en tehlikeli insan türüdür 'anne'. Tartışırken fazla şansını zorlama.

Geldik işte bağ, bahçe, deniz, güneş. Kızın enerjisine hiçbir yer yetmiyor, yetemiyor.  İlla park, illa kaydırak, salıncak ve arkadaş gerekiyor! Parkta, bahçede salıncak, kaydırak sırası bekleyip milletin çocuğuna 'hadi canım hadi kayda bizimki de kayacak bak ağlıyor ablası' diyecekmişim. Kader.

Hepsi bi yana gezip tozmak için para lazım. Bir çıkardık, iki çıkardık tamam. Üçüncü gün bari yemeği evde yiyip çay içmeye gidelim dedik, çayın bardakta 20 lira olduğu yere oturmuşuz. İki çaya kırk lira verince annemin tansiyonu düştü. Eve gelene kadar ben kırk liraya ananenin hayrına lokma döktürürdüm köyde diye söylendi. Son zamanlarda piknik sepeti hazırlayıp termosa çay koyup köyün ufacık tefecik parkına gidiyoruz.

Bir haftalık rapor bu. Kilo durumlarını sorma. 59 için hala savaş veriyorum. İnanmazsın spor bile yapıyorum. 59 göz kırpıyor ama sabitlenmiyor. Burada da öyün ekmegi meşhur. Tazecik aldık park dönüşü. Şimdi onu saf zeytinyağına banıp yemek var.

Sus sus girme kanıma.

59'a çok yakınım.

mobil hareketler

Location:Özbek