deneme

Annem geldi annem. Artık bolca gezdim tozdum yedim, içtim yazıları yazarım. Umarım. Aradı yoldan "akşama ordayız" diye. Davet bekliyor tabi, evleri kaç zamandır kapalı, yemek yok, ışık yok. "Ayol yemek yaptım, önce bize gelin, yiyip geçersiniz" dedim. Alışık olduğum o memnuniyet sesiyle "eh peki madem akşama sizdeyiz meheh" dedi canım benim.

Adama dedim koş markete, sebze, meyve ne buluyorsan kap gel, ziyafet vericez. Ne yapalım dedi. Anam, babam geliyor artık kuş sütü, erik pekmezi ne buluyorsan getir masaya. Benim elimden çiğ köfte gelir dedi, e iyi ben de lazanya yapayım, iki de salata oh mis. Menü hazır.

Bunlar arabadan iner inmez tuvalete koşar, yoldan geliyorlar, hazır bu bahaneyle banyonun patlak ışıklarını tamir ediver dedim. Oflaya poflaya 3 aydır mumla girdiğimiz lavabonun ışıklarını taktı. Hazırız, bekliyoruz. Kapı çaldı, geldiler, annem altına kaçırmış bile, hemen koştu tuvalete. Babam daha olgun bir davranışla selamlaştı önce, biraz kızı öptü, sevdi, annem çıkınca o da hoop banyoda. Işıkları yanıyor banyonun. Klozeti ortalayıp, aynada kendini görebiliyorsun. İçim rahat yani.

Kızınızın elini sıcak sudan soğuk suya sokmayacağım demişti babama. Popomuz donmadan kombiyi, ayağımıza işemeden banyo ışıklarını yakmaz oldu. Ah anamın evi ah. Sabah lamba patlasa paşa babam öğlene tamirci gönderirdi eve. Nerden nereye..

Yemeklerini yiyip kalktı bizimkiler. Hemen ertesi gün annem aradı. "Kızı çok özledik, akşam doyamadık, yemeğe bize gelin" ay ne demek ayol koşa koşa gelirim diyecekken "baban akşam kızımla torunumu alıp gelsin damat, sende dolaptan eti çıkar dedi" dedi. Dolaptan eti çıkart mı dedi. Uzaktan acıklı bi saz çalmaya başladı o vakit. Baba ocağındaki başı sonu görünmeyen, etlerin, şarabın su gibi aktığı davet sofraları geldi gözümün önüne. Bi de dün akşamki sofra geldi. Etsiz çiğ köfte ve sebzeyle çoğaltılmış 150 gram kıymalı lazanya.

Dolaptan eti çıkartta çocuklar et yesin, sararıp solmuş yavrucaklar, bu adam bunlara bakamamış, evladım gözümün önünde eriyip gidiyor diye nası hayıflandıysa paşa babam. Bi de hastalık var zaten, kızla kuru kuru öksürüyoruz, üzerimizde yere sarkmış yırtık hırkalar. Herifte koç gibi maşallah, hani yemiş yemişte bize vermemiş gibi bi sağlıklı, bi gürbüz. Ah baba ne sen sor ne ben söyleyeyim. Bizim davetten anladığımız tuvaletteki patlak banyo lambalarının tamiratı.

Hey gidi hey. Neyse akşam gidip et yiyeceğiz. Artık utanması gereken utanır masada. Muhtemelen annem eve dönerken artan yemekleri bi kaba doldurup verir elimize. Boynum bükük alırım. Kızım bu adamla evlenmek istediğine emin misin diye sordukları günü hatırlatır gibi gözlerini dikip bakar bana. Napaydım, 30 yaşında kart horozduk, bunu bulduk, ver şu et dolu poşeti, hadi eyvallah diyip çıkarım. Seviyorum ne yapayım. Aşkın gözü kör.

Neyse siz bunları okurken ben hazırlanıp et yemek üzere paşa babamın davetine hazırlanacağım. Umarım en bol etli yerini benim tabağıma koyar annem. Zira yemeyeli iki ya da üç gün oldu, perişanım. Bunları okuduktan sonra kocamın beni döveceği kesin.

Tabi tabi.

Her blog yazısından sonra falakaya yatırıp otuz kırbaç vuruyor. Yazma diyorum diye bağırıyor, dayanamıyorum yazıyorum, çekiyorum cezamı. Beni ele güne, eşe dosta rezil ediyorsun diye nasıl vuruyor pamuk ayacıklarıma sorma.

Hep senin yüzünden.

Sen okuyup inanıyorsun diye..

Lan sen okusan ne, okumasan ne?

Bana ne.

Hadi

Afiyetle kalın..

mobil hareketler

Location:Ev