Dükün Kızı

Diyette canımın burnuma geldiği bir vakit adama koş dedim markete bana nutella, püskevit, muz al, tost yapıp yiyecem. Delirdin mi lan dedi. Delirdim ulan dedim. Daha nerene yiyecen, şu gtüne, göbeene, şu haline bi bak allaşkına, iki başlı aygır gibi oldun hala nutella diyosun, sıçta bokundan tost yap dediyse de içinden demiştir duymadım çünkü. Gitmişken zararlı, gdo'lu, şekerli, tuzlu, trans yağlı ne varsa topla gel hepsini yiyecem dedim, almamış. Onun yerine kiloluk nutellaylan yemyeşil bi muz öbeği almış. Ulan kan şekerim düşmüş, o püskevit arası muzlu nutellanın hayaliyle ayakta duruyorum, ağzımda dağılışını, sıcak kumlardan serin sulara atlayışımı hayal ediyorum, adam hepi topu 3 parçalık siparişin yarısını almayı unutuyor!

Püskevit nerde?
Aa unuttum.
Muz niye yeşil?
Hemen kararıyo diye yeşil aldım.
Ya ben şimdi yiyecektim onları yaaaa! Bu ne patates gibi kütür kütür muz mu olur ya! Muz al dedim ya muz yaaaa!
Sessizlik.. Kötü kötü bakışmalar.. Cıks cıks cıks sesleri..
Eee nutellayla ne yiyecem şimdi ben?
Kaloriferin üstüne koy muzu iki güne sararır.
Ya niye yeşil muz alıyosun kaarşim şempanze miyim, maymun muyum, goril miyim ben yaaa tost yapacam dedim anlamıyon mu yaaa!
Gideyim değiştireyim mi muzu?
Gödöyöm döğöştöröyöm mö mözö!!! Hasta!!

Velhasıl muzu kaloriferin üzerine koyup nutellaya kaşıkla girişmek meçbıriyetinde kaldım. Sade yiyince beşinci kaşıkta boğulma ve tıkanma yapan nutella, püskevit ve mevsim meyveleriyle yi beni, daha çok yi, sür sür yi, bitir beni, sıyır dibimi diye bas bas bağırıyor arkadaş. Bir kaçamak maceramda böylece hüsrana uğradı. 59 olma çabalarım her seferinde 60 küsüre gelip "vay aq sarardım soldum laa" diyerek kendimi attığım kebapçılarda vıcık vıcık olmaktaydı. Neden 59? Çünkü kahramanımızın takıntıları var. Annesi gibi bol elbise, tayt üstü tunik, bol gömlekler giymektense "genetiğimi zkiim" diye not yazıp boğaz köprüsünden atlamayı tercih edecek kadar. Geçen dayımla konuştuk. Kendisi yemekten, boğazdan hipopotam olmuş. Neden çok yiyosun sorusuna cevabı "kendimi durduramıyorum". Hastalık, genetik ne dersen artık. Ailede herkes göbekli. Çocuğumun babası, evimin direği ise kilo takıntılı. O göbek gidecek! telkinleriyle geçiyor günler. Dışımdan 'ya taam ya elimizden geleni yapıyoz aq haşlanmış bok mu yiyim daha ne yiyim de zayıflayım" diye isyan ederken, içimdeki genetik faktör daha kısa ve öz olarak 'inş cnm yha' diye tivit atıyor..

Allah belanı versin brokoli adlı bi kitap var biliyor musun. Kitapçıda gördüm valla bak. Okumadım, kitabın adı herşeyi açıklıyor zaten. Benim derdim haşlanmış yumurtayla. Her sabah o yumurtayı cezveyle ocağa koymaktan illallah geldi. Eve haşlanmış yumurta kokusu sindi olm lan. Bizim herifte nefret eder. Neyse ki gencim, güzelim, sarışın, ince belli bir ingiliz asilzadesiyimde katlanıyor bu kokuya. Babam yorkşayır düküyken malikanede haşlanmış yumurta sevmeyenleri çkünden tavana astırırdı. Sonra ailece tımarhaneye tıktılar bizi. Kaçmayı başarıp allah belanı versin haşlanmış yumurta adlı kitabımı hevesle matbaaya götürürken araba çarpmış bana. Şindi hiç bişi hatırlamıyorum. Sıradan bi insan oldum. Zaten çarpanda kocammış. Ya hapse girersin ya evlenirsin bu kızla demişler. Gözümü açtığımda ayağımda bebe pışpışlıyordum. Neymiş çocukluğum niğdede geçmiş, ticaret lisesinde okumuşum falan gibi ezik bi hayat hikayesi ezberletmisler bana. Ulan dün gibi hatırlıyorum 8. elizabet ile arka bahçede körebe oynuyoduk lan biz. Fransız dadım, italyan aşçım, polonyalı piyano, amerikalı tenis hocamla çiçek gibi bi hayatım vardı lan benim. İste bunların hepsi haşlanmış yumurta kokusundan. Hep ondan hep..

İzmir'e geldim haberin olsun. Ay bir heyecan bir mutluluk sorma. Her iki ayda bir geldiğim, kovularak ya da kaçarak uzaklaştığım ana ocağı. Dur daha iki gün oldu. Ay bir keyfimiz yerinde, bir iyi ki geldik kııııı havası falan. Hava da bok var geldiniz dercesine ayaz ama olsun. Ben zaten angarada da evden çıkmıyordum. İnsanlar evden çıkıp naapıyor anlamış değilim. Hatta dışarı çıkarken ne giyiyor, nasıl plan yapıyor, kiminle niye buluşuyor, neye gülüyor, iki biraya nerde kaç para veriyor falan inan çok acaip şeyler bunlar. Bunları düşüneceğime evde otururum daha iyi la. Her zamanki yırtık picamanla balkona çık, iki bira içip tivit at aha sana alkollü sosyal ortam. Ne giyinip süslenip şeedecem ya. Evli, barklı, çoluklu, çocuklu, hafızasını araba çarpınca kaybetmiş, eski yorkşayır dükünün, tımarhaneden kaçmış kızıyım. Otur evinde di mi. İzmirdeyim hacı. Portakal ağaçlarının içinde. Bebe ananesinde. Sabah sporumu yapıyorum, duş alıp kahvemi içiyorum. Öğlen kitap okuyup biraz kestiriyorum. Akşam füzyon yemekleri hazırlayıp şarap eşliğinde yiyip içiyorum. Böyle bi raatlıkta gelip bi de bunları yazabiliyorum falan. Delilik böyle bişii olsa gerek..

60.4 kilo diyo tartı. O 59 küsür olurdu da buraya gelirken yolda annem lavaşa sardığı haşlanmış yumurtaları "yiyin yiyin kan yapar" diye çayla gömdürünce.. O lavaşları yiyip yiyip 8 saat gtünün üstünde oturunca.. İşte ne bileyim güneş her akşam batıp, her sabah doğunca.. Çiçekler açıp açıp tekrar solunca falan.. Anladın sen onu ıhıhıhıhıhhh..

Bu kadar uydurmanın sonunda bi müzik dinleyelim ama di mi..

Sağlıcakla efenim..

mobil hareketler

Location:Özbek