Bir Katilin Güncesi

Her sabah evden koşarak uzaklaşıyor, evde olduğu zamanlar da kendine bin türlü iş buluyor. Gözümün önünde çocukla uğraşmamak için yaptığı şu çırpınışlar öyle komik ve acınası geliyor ki. Nedir bu çok meşgul insan havaları? Hani hiç bir şey olmasa, başım ağrıyor deyip uzanıyor. Sanırsın memleket bunun elinde, fuat avni bu. Ben ilaç manyağı oldum, peygamber gibi sabırlı insan zıvanadan çıktım, masalar devirdim, deli doktoruna gittim. Adam hala "yaw senin de kendine zaman ayırman lazım, hadi al başını git" demiyor. Evin içinde elektrik, kablo çekmediği duvar kalmadı. Tüm gün elinde matkap kafamızı zkiyo. Napion diyorum? Şuranın ampulu patlamış diyo. Lan olm ampulu değiştirmek için matkap niye? Tamam ben de anlamam bu işlerden ama. Patlak ampule matkapla girilmeyeceğini akıl edebiliyorum. Düşündüm de biraz daha sola takalım bu ampulu diyo mesela. Tavanı delik deşik etmiş bu arada. Sanırsın tavanda köstebek dolaşmış. İçimden allaan manyaa şimdi deşecek beni de otuz yerimden en iyisi gaçhayım derken "he he çok iyi olur al sola al" diyorum hafif titrek bir gülümsemeyle..

Balkonda kendine bostan yapmış. Her yer çamur içinde. Bak o işten anlarım. Bağda bahçede büyüdük. Tohum ekilen şey var, fide alınan şey var. Arkadaş marketten aldığımız maydonozun yarısını ayırıyor, onu on gün suda bekletip öldürüyor, sonra gidip dikiyor. Yaw hasta mısın arkadaşım, yolunmuş maydonozdan ne bekliyon falan dedim anlasın diye, yok! Tohumla olur olm yeşillikler, bilmiyosan aç öğren falan, ı ıh. On kere maydonoz, tere, roka ekti. Çıkmadı. Geldi bana ya sen haklıymışın ya dedi. Ağzının ortasına bi tane çakarken göz yaşlarımı tutamadım. Haklısın dediğinde çok duygulanıyorum. Geçen ananesiyle bu konuyu konuşuyor, ananesi anlatıyor işte "olm biz tohum aldık, ektik" diye. Hala ben "he ek la öyle ek çıkacak bak" demişim gibi "tohum mu hmm, aaa tohum demek, alla alla tohum alayım o zaman" diyor. Senin ben alayını.. Töbestafırıllahh..

Aylardır balkonu laboratuara çevirdi. Geçen sene iki domates, üç biber yedik. Paylaştık ailece. Bu sene de iki sap taze soğan getirdi. İşte bebeyle ilgilenmesinde, n'olursa olsun. Haftada iki saat bi beraber geziyoruz, onu babalığa sayıyor. "Ya ben sizi daha onbeş gün önce ikea'ya götürdüm ya" diyor mesela. Köftesi ucuz diye bizi oraya tıktı anacım. İkea olmasa kipa'nın falan açık restoranında kurufasulye pilav yiyip, oh be gezdik ulan diyecez. Kaloriferleri de kapattı. Kendisi güneş alan balkonda beyaz önlüğü ile patates soğan ekiminde bi devrim yaratmaya çalıştığı için ısınıyo. Kafa hele baya bi sıcak. Biz de evin içinde kutup yerlisi gibi nefesimizle burnumuzu ısıtıyoz. O şortla dolanıyo, biz çift çorap üstüne pamuklu pijama. Bambaşka dünyanın insanları olduk iyice.

İki lafından biri "bu evde hep aynı yemek pişiyo", "bebeye her gün salça ekmek yediriyosun". Elektrikli testereyle dalasım geliyo mütemadiyen. Neymiş canı mercimek köfte istemiş. O ney la gün karıları gibi sana kısır, mercimek köfte, sosyete böreği mi yapayım. He getir yarım altını yapayım, o başka. Ne bileyim başka bir şey iste arkadaşım. Pilavı, makarnayı fazla fazla yapmayı sevmem. Üç kişiysek üç kişilik yaparım. Hatta bu yüzden hep kızar bana "ikinci tabağı yiyemiyoruz" diye. Geçen yemeğe misafir gelicek, bi tencere pilav yaptım, onların da işi çıktı gelemediler. Bana dediğine bak "sen hep böyle fazla yapıyosun çöpe gidiyo" O an neyi görürse onu genelliyo arkadaş. Çocuğa tost yapıyorum bi sabah, ertesi sabah omlet, ertesi sabah ne bileyim patates kızartması. Hangisini görürse "hep tost hep tost olmaz ki böyle". Gidip saksılarını balkondan atacam sonunda. Maydonoz öyle ekilmez, böyle ekilir diye demeti gtüne sokacam afedersin. Bundan sonra ben susayım o yazsın biloo. Yeter ulan!.

Annemler de sağ olsun oy verecez diye bi gittiler hala yoklar. Ay çok özledim, çok özledim diye arıyor her gün. Ben yorgunluk ve sinirden bedbaht bir sesle konuşurken o bülbül gibi şakıyor. "Ay babanla çay bahçesine gittik hava aldık, sonra geldik yorulmuşuz biraz kestirdik, şimdi de banyo yaptım, arkadaşlarım gelicek, buralar çok sıcak ayol aha aha" Evet anne evet. Yaa ne güzel anne. "E siz nasılsınız, torunum nasıl?" Biz mi anne? Valla on gündür banyo yapmadım, leş gibi kokuyorum, evde bok gibi işte, her köşede toz topakçıkları, koltuklar kusmuk dolu, çocuğun da burnunda sümüğü kurudu, her gün makarna, salça ekmek yiyoruz, boşanıcaz galiba anne olmuyo yani, hayır öldürmeden boşansak en azından çocuğu ben büyütsem, aman canım neyse arkadaşların gelicekmiş şeetmiyim şimdi seni. "Olur öyle yavrum, annelik zor, ben sizleri..........." dıt dıt dıt dıııııııttt! Her gün suratına kapatmalı bir kaç telefon görüşmesi yapıyoruz. Aile bağlarımız süper o bağlamda..

Neyse işte sonuç olarak tuvalete gidebildiğim ve oturarak karnımı doyurabildiğim bir gün iyi bir gün demektir. Tavsiye ediyorum bak ilaç kullanın. Ohh böyle aman yaaa dert ettiğim şeye bak, ay toplarım da, pişiririmde, büyütürümde, anlarımda, dinlerimde, süpermenim lan bennn diyosun. Gerçi yine de gün boyu öffffffffffffffffff çekmekten ağzım, dilim kuruyo ama. Hiç içmemekten iyidir. Sevgili eşim sağolsun ilaç kullanımıma özel ihtimam gösteriyor. Her sabah kendi elleriyle getiriyor. Ailemizin geleceği, saadeti buna bağlı. Canım ya. İşte aşkta bi zamandan sonra hayat arkadaşlığına dönüyor. Yaşlanınca iki laf edecek biri olsun diye ilaçla milaçla katlanıyosun. Aman canım hangimiz mutluyuz ki diye başlayacam yine. Yok la yok. İçimde kalan zerre kadar bahar sevincine binaen susmayı tercih ediyorum. Susmam da altı paragraf sürmüş aq.

Dinle bak anlayacaksın..

mobil hareketler

Location:Ev